Hut bouwen, of toch proberen...

Kasper lachtte en wou de spin wegzetten. Toen hij ineens gesis hoorde. En een slang achter Amy zag. HIj rende naar Amy toe en ging voor haar staan. Hij deed een stap naar achteren en de slang schrok daarvan. Hij beet Kasper in zijn been En boorde zijn tanden erin. Er liep gif langs de tanden kaspers been in. Kapser zakte door zijn knieen. De slang ging weg.

Amy slaakte een korte gil en knielde naast Kasper
ze keek hem geschrokken aan en wist even niet wat te doen.
"Kasper!"

Kasper beet op zijn kiezen en Kreunde.

"Volhouden!" snikte Amy.
Ze keek bang rond en schreeuwde om hulp, hopend dat die zou komen.

Het gif verspreidde zich langzaam door zijn lichaam. De beet deed pijn. Kasper sloeg zijn armen om zijn been en ging liggen. Zijn voorhoofd en keel waaren heel heet. En zijn hart klopte in zijn keel.

Uiteindelijk kwam een man van het programma aangerend en keek naar de twee.
Amy veegde haar tranen weg "je moet helpen!" zei ze volledig over stuur

Kasper lag nog steeds op de grond. Hij liet zijn been los. ZIjn lichaam werdt al wat slapper.

De man had een tegengif mee en verzorgde de beet
Amy had kasper in de hut gelegd omdat het al wat donkerder werd en bleef bij hem zitten,
wachtend.

De man stond op. HIj was klaar. Hij knikte even naar Amy en stapte daarna weg. Kasper deed zijn ogen langzaam open. En keek amy aan.

"Gaat het?" vroeg Amy bezorgd en keek hem aan

''beetje'' zei hij. En deed zijn ogen even dicht.

"rust maar uit" zei Amy stil

Kasper knikte. En keek haar aan.

Amy glimlachte zachtjes en wreef even door zijn haar.
Ze zuchtte, opgelucht dat alles goed zou komen.

Kasper glimlachtte licht en deed zijn ogen weer dicht.

Amy bleef nasat hem wachten,
tot de sterren weer aan de hemel stonden.